NE İŞİM VAR GÜNEYLERDE!

NE İŞİM VAR GÜNEYLERDE!

Telefonuna tatil reklamları düşen eşim, beni heveslendirmeye çalışan bir sesle okuyor onları. Üç gün üç gece şu kadar lira! Açık büfe, havuz, bilmem ne… Sayıyor da sayıyor, sıcaktan nefret ettiğimi, bu yüzden Ege ve Akdeniz’e bile gidesim olmadığını bilmesine rağmen kaplıca reklamlarını bile okuyor bana.

Bırak Allah aşkına, diyorum ona. Kendi yatağım, kendi banyom, kendi mutfağım! En önemlisi de şu Karadeniz. Bu esintiyi nerede bulurum ben?

O zaman Bartın’a gidelim, diyor. Esen Abi’yi de özledik? Olur diyorum, ama akşam eve döneceğiz.

Şimdi kendimizi güncelleme kampındayız, günde ortalama dört beş saat ders alıyoruz. Ben 2014’ten beri akademik disiplinden uzağım. O da akademisyenlerin girmesi gereken sınavları hiç sevmez. Unvan almak isteyen akademisyenlerin tersine o unvanlara alerji duyar ve almamak için elinden geleni yapar.

Biraz da benim zorumla ders dinliyor. Hatta bugün bir de test çözdü! Büyük gelişme! Evin ineği benim ama bu tür testlerden benden yüksek alıyor.

Bu güz döneminde ikinci üniversiteye başlamayı düşünüyorum, ne dersiniz? İlkini okuyalı çok oldu. O zaman televizyoncu olmak istiyordum. Şimdi ise televizyonu seyredenleri incelemek istiyorum. Bu da demek oluyor ki sosyoloji okumalıyım.

İnsan değişiyor. “Asla vazgeçemem” dediği şeylerden vazgeçip, “asla yapamam” dediği şeyleri yapabiliyor.

Gitar çalıp şarkı söyleyebiliyorum ama sanırım artık “müzikçi” değilim. “Yazı yazabiliyorum” ama yazar değilim.

20 yaşımda üniversite bitirmiş, 21’de evlenmiştim.

Öğrenmek istediklerim yarım kaldı. Eksik kaldı, hayata atılmak için çok acele ettim.

Saptamalar yapıyorum, pişmanlık belirtmiyorum. Pişman değilim. Artık büyütmem, okutmam, evlendirmem gereken çocuklar yok. Zamanım var ve bu fırsat kaçmaz. Ben öğrenmeye kaldığım yerden devam etmeliyim…

ALES sorularını sudoku çözüyormuş duygusuyla çözüyorum. Hafızam güçleniyor, zihnim aktive oluyor, diyorum. Yoksa öğrenci seçme ve yerleştirme için yıllardır ülkemizde uygulanan merkezi test sistemini onayladığımı ve memnun olduğumu sanmayın.

Bir yaz böyle geçiyor. Yeşil Karadeniz’e girerek, biraz güneşlenerek, annemin alıştırdığı Ege lezzetleri eşliğinde evimizde, mahallemizde yaşayıp giderek.

Hayır, hayır. Valiz toplayıp, güneylere inmek bana göre değil. En azından “artık”.

Yazar Hakkında

Defne ILGAZ

Lisansını ve yüksek lisansını Marmara Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi/Enstitüsü Sinema TV bölümünde yaptı. İki yazarın kızıdır. Aynı zamanda müzisyendir. Albümleri, cover’ları, bir de kitabı var. İki çocuk annesi. Doğduğu ve büyüdüğü İstanbul’dan taşınarak yaşantısını sonuncu il Düzce’nin Akçakoca ilçesinde sürdürmekte, bağımsız sanat adına çalışmalarına orada devam etmektedir.
Daha fazla bilgi için www.defneilgaz.com.tr kişisel web sitesini ziyaret edebilirsiniz.

See author's posts

The following two tabs change content below.

• Bio
• Latest Posts

Defne ILGAZ

Sanatçı-Akademisyen at Defne Ilgaz

Lisansını ve yüksek lisansını Marmara Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi/Enstitüsü Sinema TV bölümünde yaptı. İki yazarın kızıdır. Aynı zamanda müzisyendir. Albümleri, cover'ları, bir de kitabı var. İki çocuk annesi. Doğduğu ve büyüdüğü İstanbul'dan taşınarak yaşantısını sonuncu il Düzce'nin Akçakoca ilçesinde sürdürmekte, bağımsız sanat adına çalışmalarına orada devam etmektedir. Daha fazla bilgi için www.defneilgaz.com.tr kişisel web sitesini ziyaret edebilirsiniz.

Latest posts by Defne ILGAZ (see all)

• TÜRK REFLEKSİ - 7 Eylül 2022
• DENGE - 7 Eylül 2022
• NE İŞİM VAR GÜNEYLERDE! - 7 Eylül 2022
• İYİLİK VE MUTLULUK ÜZERİNE - 28 Temmuz 2022
• BAHİSLER KAPANIYOR! - 17 Temmuz 2022